Własny kościół

Mieszkańcy nowo powstałego miasta otrzymali zgodę na wybudowanie własnego kościoła. Zwiększyło to ich niezależność od biskupiego Ostrowa Tumskiego. Gotycką kolegiatę św. Marii Magdaleny wzniesiono na terenie obecnego placu Kolegiackiego. Dziś można zobaczyć tylko jej relikty.

Przez wieki kościół ten był przestrzenią jednoczącą mieszkańców. Kazania głoszono tutaj zarówno w języku niemieckim, jak i polskim. Obok niego powstała także szkoła – zaczątek miejskiego szkolnictwa.

W herbie Poznania obok bramy miejskiej i orła Piastów wielkopolskich, widnieją święci Piotr i Paweł, patroni miasta i katedry. Tłok pieczętny miasta Poznania z XIV wieku. Ze zbiorów Archiwum Państwowego w Poznaniu (Tłoki pieczętne, sygn. T IX 129)niesiono na terenie obecnego placu Kolegiackiego. Dziś można zobaczyć tylko jej relikty.

Spis treści

Po co miastu wieś?

Następujące nadto wsie nadajemy wymienionemu miastu: Rataje, Piotrowo, Żegrze, Starołęka, Minikowo […] Wierzbice, Jeżyce, Pęcław, Niestachów, Piątkowo […] obie wsie Winiary z wyłączeniem winnic, wieś Bogucin i wieś Umultowo, w których nadajemy wymienionemu wójtowi i jego potomkom w wieczyste posiadanie 30 łanów na pola siewne i tymże obywatelem 20 łanów na pastwiska dla zwierząt.

Przekazanie mieszczanom gruntów rolnych i pastwisk może wydawać się dziwne. Jednak początkowo, obok rzemiosła i handlu, zajmowali się oni także rolnictwem i hodowlą. Książęta zezwolili mieszczanom również na łowienie zwierząt i czerpanie dochodów z „ogrodów poza miastem już urządzonych”. Mogli oni też łowić ryby i budować młyny nad pobliską Wartą. Dzięki temu mieli zapewnione nie tylko mieszkanie, ale również pożywienie. Gruntów tych książę nie oddawał za darmo – po pewnym czasie ich dzierżawcy musieli składać jemu i wójtowi pewne opłaty.

Wiele wymienionych w dokumencie nazw brzmi znajomo. Choć w momencie lokacji były to wsie leżące z dala od murów miejskich, dzisiaj są to dzielnice Poznania. Większość z nich włączono w granice miasta dopiero w XX wieku.

6 / 43

Własny kościół