Wystawy

Tematyka wystawy

Wystawa podejmowała zagadnienia urbanistyczne związane z planowaniem układów przestrzennych na przestrzeni wieków i z architekturą tworzącą panoramę miasta. Oś narracji opierała się na konfrontacji koncepcji miasta idealnego z lokalnymi uwarunkowaniami i sposobem jej realizacji w charakterystyczny dla danego miejsca sposób.

Celem wystawy było przybliżenie na podstawie historycznych widoków Poznania zasad właściwego odczytywania przekazu, jaki niesie ze sobą tkanka i panorama miasta oraz reguł interpretacji poszczególnych elementów urbanistycznych i ich wzajemnych relacji. Wykorzystując historyczne widoki Poznania ekspozycja ukazywała sposób, w jaki urbanistyka odpowiadała w przeszłości na aktualne potrzeby mieszkańców i jak przekładało się to na kolejne etapy rozwoju miasta. Potrzeby te podzielono na aspekty związane z władzą, bezpieczeństwem, wspólnotą, życiem codziennym
i religią.

Zamiarem autorów było przedstawienie miasta z perspektywy przybysza z zewnątrz którego oczom ukazuje się panorama Poznania. Znaczenia jakie ze sobą niosły widoki miasta zostały omówione na przykładzie kolejnych etapów rozwoju stolicy Wielkopolski podzielonych na: miasto lokacyjne (XIII-XVIII w.) „miasto otwarte” (początek XIX w.) „miasto zamknięte” – twierdza (połowa XIX w.) oraz miasto-rezydencja (przełom XIX/XX w.).

Aranżacja

Wystawa eksponowana w przestrzeni Śluzy Katedralnej składała się z wielkoformatowych podświetlanych paneli prezentujących 5 historycznych widoków miasta. Każda z panoram ukazywała kluczowy etap rozwoju urbanistycznego Poznania. Głównym elementom wizualnym towarzyszyły plansze w formie pulpitów wyposażonych w przyciski podświetlające wybrane detale. Tekst składał się ze szczegółowego opisu miejsc i obiektów na panoramie oraz zagadnień dot. rozwoju tkanki miejskiej z uwzględnieniem podziału na funkcje jakie pełniła. Wystawie towarzyszyły bezpłatne wydarzenia w postaci wykładów, oprowadzań kuratorskich oraz zajęć dla rodzin z dziećmi.