Eugenia Piasecka-Zeylandowa

Studia lekarskie rozpoczęła na Uniwersytecie Jagiellońskim. Przerwała je jednak z powodu wybuchu I wojny światowej. W latach 1918-1919 pracowała w laboratorium chemiczno-bakteriologicznym Szpitala Czerwonego Krzyża w Zakopanem.

Już w wolnej Polsce powróciła do studiów. Wybrała chemię na Uniwersytecie Poznańskim, jednak powołanie lekarskie kolejny raz dało o sobie znać. Eugenia ponownie przerwała naukę, aby służyć jako sanitariuszka podczas wojny polsko-bolszewickiej. Następnie kontynuowała studia na utworzonym w 1920 roku Wydziale Lekarskim. Po uzyskaniu tytułu doktora wszech nauk lekarskich pracowała w Zakładzie Mikrobiologii. Równolegle prowadziła razem z mężem badania nad szczepionką na gruźlicę.

Habilitację i prawo do wykładania otrzymała w 1937 roku na Uniwersytecie w Warszawie. Kilka miesięcy później przeniosła się jednak z powrotem do Poznania.