Ludwika Dobrzyńska-Rybicka

Powodem wybrania bibliotekarstwa jako zawodu, było u mnie pragnienie współpracy, w celu obrony polskich dóbr duchowych i rozwoju samodzielnego życia społecznego przeciw niszczycielskim zakusom rządu pruskiego; pojęcie biblioteki związane było ściśle z działalnością społeczno-kulturalną.*

Ludwika doktorat z filozofii uzyskała na uniwersytecie w Zurychu. Polskie uniwersytety nie uznawały jednak zagranicznych dyplomów za wystarczające świadectwo kwalifikacji. Po powrocie do kraju Ludwika musiała właściwie obronić swój doktorat po raz drugi, tym razem na polskiej uczelni. Taką możliwość otrzymała na Uniwersytecie Poznańskim. W 1920 roku (w wieku 51 lat) habilitowała się na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dzięki temu uzyskała prawo do wykładania.

Swoje życie zawodowe związała z Poznaniem. Na Uniwersytecie Poznańskim prowadziła wykłady z historii filozofii. W latach 1931-1933 kierowała seminarium socjologicznym. Jej prace naukowe należały do pierwszych w Polsce rozpraw z zakresu socjologii polityki.

*Spuścizna PTPN, rkps 1292, s. 5.