Mieczysława Ruxerówna

Była absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1922 roku obroniła pracę doktorską z archeologii. Była wybitną znawczynią starożytnego złotnictwa i gliptyki (sztuki rzeźbienia w kamieniach szlachetnych).

Szansę dalszego rozwoju naukowego otrzymała na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie najpierw prowadziła wykłady zlecone. W 1923 roku została powołana na stanowisko zastępcy profesora. Do wybuchu II wojny światowej kierowała Katedrą Archeologii Klasycznej. Była w tym czasie jedną z dwóch kobiet na tak wysokim stanowisku na Uniwersytecie Poznańskim (drugą była Ludwika Dobrzyńska-Rybicka).

W 1937 roku uzyskała habilitację na podstawie swych wieloletnich studiów nad starożytną biżuterią. Zbierając materiały do badań, gruntownie poznała zbiory wielu muzeów europejskich (szczególnie włoskich i greckich). Dzieło jej życia to Historia naszyjnika greckiego. W momencie publikacji było ono najważniejszym na świecie opracowaniem w tej dziedzinie.