Zofia Małaczyńska-Suchcitzowa

Jednak dla zdobycia środków do życia musiałam objąć stanowisko nauczycielki szkół średnich a praca w szkolnictwie – mimo, że nie zaprzestałam nigdy pracy naukowej – nie pozwoliła mi na tak intensywną i owocną pracę naukową, jaką sobie planowałam; jest to najważniejsza przyczyna niezbyt wielkiej ilości prac naukowych, które zdołałam opublikować.

Drugą ważną przyczyną tego stanu jest przerwa w pracy naukowej, którą stanowiły lata II. wojny światowej i utrata skutkiem działań wojennych bogatego materiału naukowego w większej części już opracowanego.

Zofia karierę naukową rozpoczęła na Uniwersytecie Lwowskim. Studiowała tam biologię i pracowała w Zakładzie Zoologii i Anatomii Porównawczej. Specjalizowała się w anatomii skorupiaków. Pierwszą pracę naukową na ten temat opublikowała w 1912 roku. Przez rok (1914-1915) kontynuowała studia na uniwersytecie w Wiedniu. Oprócz zoologii uczyła się także botaniki i nawet przez pewien czas rozważała zmianę dyscypliny naukowej. Powróciła jednak do Wilna i zoologii.

Szansę na dalszy rozwój naukowy otrzymała na Uniwersytecie Poznańskim. Była to jednak praca wolontariacka, dlatego musiała jednocześnie dorabiać jako nauczycielka w poznańskich szkołach średnich. Od 1919 roku prowadziła badania w Zakładzie Zoologii, przygotowując doktorat, który obroniła w 1930 roku.

Gromadzenie materiałów do habilitacji pokrzyżowała jej wojna, podczas której utraciła swoje notatki i rozpoczęte prace. Finalnie habilitację otrzymała dopiero w 1948 roku.