Proces zakładania miasta lokacyjnego polegał na wytyczeniu Rynku, siatki ulic oraz na odmierzeniu parceli budowlanych. Główny plac miejski starano się zawsze lokować na nieco pochyłym terenie, aby zapewnić odpowiednie odwodnienie.
Wokół Rynku oraz przy ulicach stanowiących przedłużenie jego pierzei wytyczano indywidualne działki budowlane o zbliżonych rozmiarach. Działki grupowane były w regularne, prostokątne bloki urbanistyczne.
Poznań skupiał w ciasnej zabudowie w obrębie murów miejskich znaczną liczbę mieszkańców i zwierząt, co utrudniało pozbywanie się odpadów i nieczystości. Problem zapewnienia mieszkańcom zdrowych warunków życia nierzadko był przedmiotem zainteresowania władzy miejskiej. Od XVI wieku nawierzchnia Rynku była pokryta brukiem. Z kolei okoliczne ulice wyłożone zostały kamieniami ze spadkiem po bokach lub na środku (tworzącym rynsztoki).
# bezpieczeństwo
Kwestie dotyczące utrzymania porządku i czystości regulowały odpowiednie uchwały i statuty władz miejskich. Za czystość bruku na odcinku ulicy przylegającym do budynku odpowiadał jego właściciel. Był on także zobowiązany do wywożenia poza obszar miasta wszelkich śmieci i nieczystości z posesji. Oczyszczanie pozostałych części ulic oraz Rynku było obowiązkiem chłopów z podpoznańskich wsi będących własnością miasta.
# życie codzienne